Na 43 jaar in het bestuur van tafeltennisvereniging Pecos heeft Willem van der Zijden vorige week afscheid genomen van zijn officiële taken. Weinigen twijfelen eraan dat hij nog steeds enkele malen per week in de zaal aan de Voscuyl te zien zal zijn, maar dan niet meer als bestuurslid. Mogelijk nog wel als degene die de deur als eerste opendoet, schoonmaakt, opruimt, koffiezet, repareert wat nodig is, tegenstanders ontvangt, de kantine bevoorraadt en iedereen herinnert aan wat nog geregeld moet worden. Want dat is hoe hij bij vele generaties Pecospingpongers op het netvlies gebrand staat.

Willem was op papier wedstrijdsecretaris, maar in de praktijk ‘liep hij alle gaten dicht’, zoals voorzitter Ted van den Berg tijdens de ledenvergadering op 15 oktober memoreerde. Zelfs het regelen van reclameborden was bij hem in minstens zulke goede handen als bij de eigenlijke sponsorcommissie. Het is dat hij al eerder tot erelid was benoemd, daarom bleef de ceremonie nu beperkt tot bloemen en de belofte van een etentje. Plus veel dankbare en hartelijke woorden van diverse leden, waarvan sommigen speciaal gekomen waren om Willem uit te zwaaien.

Oud-voorzitter Otto Verkerk bedankte Willem voor de altijd plezierige samenwerking en benadrukte de rol van diens vrouw Marie, die achter de schermen ook veel voor Pecos deed. Dick Hoogendam wees erop dat Willem, destijds de drijvende kracht achter de bouw van het eigen tafeltenniscentrum, in zijn actieve tijd ook een heel aardige tafeltennisser was. En dat in zijn oordeel – Willem staat bekend als grootverbruiker van het woord ‘aanfluiting’ – altijd wel een waarheid schuilt. Friso Reitsma voegde daar nog aan toe dat het ‘niet-gestudeerde’ wijsheid betreft. ‘Hij weet hoe mensen in elkaar zitten. En zijn oordeel over iemands tafeltenniscapaciteiten is ook altijd goed.’

Maar het meest indrukwekkend blijft de hoeveelheid uren die Willem gestopt heeft in wat gerust zijn levenswerk mag heten. En dat niet een paar jaar, maar decennialang. Oud-eredivisiespeler Reitsma: ‘Hij was er al toen ik als dertienjarige voor het eerst in de gymzaal aan de Apollolaan kwam tafeltennissen. De meesten van ons hadden nooit verwacht dat we het tot het hoogste niveau zouden schoppen. In die ontwikkeling van de club heeft hij een enorme hand gehad.’

Willems afscheids- en bedankspeech telde precies vijf woorden. ‘Ik heb het graag gedaan.’